İmam Ebu Yusuf, İmam-ı Azam Hazretleri’nin en meşhur talebesiydi. Babası, o küçükken vefat etmiş olduğundan annesi dul kalmış ve onlara bakacak kimse olmadığı için, annesi onu bir elbiseci yanına çırak olarak vermişti. Çalıştığı dükkana gidip gelirken, İmam-ı Azam Hazretleri’nin ilim okuttuğu yere uğrar, birşeyler öğrenmeye çalışırdı. Gidip gelirken daha sık uğramaya başlayınca, annesi buna itiraz etmeye başladı. Fakat Ebu Yusuf Hazretleri ilmin tadını tattığı için daha sık uğramaya başlamıştı.
Annesi İmam-ı Azam Hazretleri’ne uğrayarak:
– Ya İmam, ben dul bir kadınım, bu da geçimimizi temin etmek için bir elbisecide çırak olarak çalışıyor. Fakat senin ilim meclisine sık sık uğramaya başladı. Eğer o buraya devam ederse biz aç kalırız. Buna da sen sebep olacaksın. Benim oğlumun buraya gelmesine engel ol, dedi.
İmam-ı Azam:
– Valide, dedi. Sen üzülme. Oğlun bizim meclisimize devam ederse, kısa zamanda sana faydası dokunur. Göreceksin sana ilmin bereketiyle badem yağlı pilav yedirir.
Badem yağlı pilav o zamanlar değme kimselerin yiyebilecekleri yemeklerden değildi. Çok lüks bir yemekti. Ebu Yusuf Hazretleri’nin annesinin aklı, bu söylenenleri almadı. Ama oğlu ilim edinmeye devam etti. Nihayet gün geldi ve memleketin baş kadısı oldu. Çok zengin oldu ve annesine badem yağlı pilav yedirdi. Gün gelipte badem yağlı pilav önlerine gelince,
– İşte bu rahmetli hocamın kerametidir,. demiştir.
