İmansız gitmek iki şekilde olur:
1- Ölüm döşeğinde, tam koma halinde iken kişinin, inanması gereken şeyler için gönlüne şek ve şüphe düşer veya inkar durumuna düşer. O halde iken Azrail ruhunu alır. O şüphe ve inkar, bu kul ile Allah arasında ebedi bir hicap (perde) olur ve bu perde sebebiyle Allah’tan daimi uzak kalır yeri de ebediyen cehennem olur.
2- Ölüm döşeğinde, koma halinde iken, kişinin kalbini, asi olma düşünce ve duygusu, dünya şehvetleri veya nefsin lezzetleri işgal eder, gönül bu fikir ve duygularla dolar. Bu halde imanın aslı yok olmaz. Fakat o anda zihin ve kalp, bunlarla uğraştığı için Cenab-ı Hakkı düşünmeyi tamamen unutur. Bu hal üzerinde iken Azrail ruhunu alır.
İşte kalp ve zihni dünya şehvet ve lezzetleriyle uğraşan bu kişi ile Allah arasında yine bir perde gerilir ve bu perde gerildiği müddetçe azab görür. Fakat imanla gittiği için, günahları derecesinde azab gördükten sonra perde kalkar ve kendisi de kurtulur.
İmam Gazali – Abidler Yolu