Abdullah bin Amr bin As, babasından naklederek anlatır: Babası kendine sorar:
”Acaba can çekişenler, ölümü niçin anlatmazlar?”
Biz de cevaben derdik ki ”Deli olurlar da onun için anlatamazlar.”
Bir gün oldu ki kendisine ölüm yaklaştı. Ben ileri geçip kendisine:
-Ey babacığım! Ölümü bize anlatıver, dedim. Babam bana:
-Ey oğul! Bu ölüm dedikleri bir büyük şeymiş, Dil ile vasfolunması mümkün değil. Lakin sana şimdiki halden biraz anlatayım, bildiğim kadarını söyliyeyim:
Benim halim şuna benzer ki göğsümün üzerine ulu dağları koydular. Benim canım iğneden çekilir gibi çekilir. Bir de şuna benzedim ki sanki yer ile gök birbirine sıkıştı. Aralarımda ben kaldım, dedi.
Müzekkin Nüfus – Eşrefoğlu Rumi
Loading...
PAYLAŞ
