Biliyorsunuz hayatı muhteşem zaferlerle dolu olan Yavuz, genç yaşında küçücük bir çıbana boyun eğer.
Son nefesini verirken Hasan Can yanındadır.
Yavuz sorar:
”Hasan bu ne hal?”
”Şimdi Allah ile olacak zamandır sultanım.”
”Ah be Hasan, sen bunca zamandır, bizi kimle bilirdin?”
Yavuz’un konuşmaya mecali yoktur.
Mushaf-ı şerifi işaret eder.
Hasan Can o berrak sesiyle Yasin-i Şerif’e başlar.
Yine volkanlar coşar, sular akar.
Sultanın yüzünde huzurun izleri belirir.
Sonra latif bir tebessüm yayılır.
Koca sultan ayan beyan güler,
Belki de hayatında ilk kez böyle güler.
Osmanlı’dan Hikayeler – Cuma Vural
