Bir gün Hz Ömer, Peygamberimizin yanına vardı. Gördü ki Efendimiz bir hasır üzerinde yatmakta ve mübarek teni hasırdan üzerinde izler taşımaktadır. Efendimizin teninde hasırın iz yaptığını görünce Hz Ömer ağladı.
Efendimiz Hz Ömer’e sordu:
-Niçin ağlarsın ya Ömer?
Hz Ömer buyurdu ki:
-Niçin ağlamayayım ya Resulullah? Kisra ve Kayser bunca nimetler içinde, kalın döşeklere garkolup yatarlar. Onlar Allah’ın düşmanlarıdır. Sen Allah’ın Habibi iken mübarek tenin hasır iziyle yol yol olmuş. Altına abadan bir döşek alsan olmaz mı ya Resulullah?
Efendimiz:
-Ya Ömer! Onlar öyle bir kavimdirlerdir ki ahiretin hoşluğunu istemeyip dünyanın rahatlığını isterler, tercih ederler. Biz ise öyle bir kavimiz ki dünya rahatlığını terk ile ahiret rahatlığını tercih eder, isteriz. Ya Ömer, bu dünya ahirete nisbetle şuna benzer ki bir kimse denize serçe parmağını soksa, o serçe parmakta ne kadar su ve yaşlık mevcut olursa olsun sıcak bir yaz gününde kısa bir zamanda o yaşlık buhar olup uçar gider. Dünyanın var olması serçe parmaktaki su gibidir. Bel bağlamaya gelmez. Bu dünyanın bunun gibi olan hayaline aldanan kimseye yazıklar olsun ya Ömer! Bu dünyayı hoşluk ile geçirenin ahirette nasibi olmaz. Bu dünyayı zahmet ile geçiren ahiretini rahat ve huzur içinde geçirir.”
Müzekkin Nüfus – Eşrefoğlu Rumi
