İsa (a.s.), bir abid taifesinin yanından geçti. Zaif ve naif düştüklerini görünce hallerini onlara sorduğunda, cevab verdiler:
– Biz ateşten korkar, cenneti ümid ederiz.
İsa (a.s.) onlara:
-Siz bir mahlukattan korkuyor, bir mahluktan da ümid ediyorsunuz! buyurdu.
Başka bir kavmin yanından geçerek sordu. Onlar:
-Biz Allah’ı sevdiğimizden ve celalini tazim ettiğimizden dolayı ibadet ediyoruz, dediler.
İsa onlara:
Allah’ın hakiki veli kulları sizsiniz. Sizinle beraber durmaya emrolundum.
Ebu Hazım buyurdu:
”Ben Allah’a sevabın ümidi veya ikabın korkusu için, ibadet etmekten utanıyorum. Çünkü bu takdirde efendisine karşı asi olan bir köle, gibi olurum ki, efendisinden korkmazsa çalışmaz.”
İhya-u Ulumid-Din – İmam Gazali