Hz Ömer Kuran-ı Kerim’den bir ayet duyduğunda baygınlık geçirip yere düşerdi. Bir gün eline bir saman çöpü alıp, ”Keşke ben de böyle bir saman çöpü olsaydım da adı anılan biri olmasaydım! Keşke anam beni doğurmasaydı!” diyerek öylesine ağlardı ki gözlerinden yaşlar pınar olurdu. Ağlamaktan yüzünde siyah iki çizgi belirmişti.
İmam Gazali – Kalplerin Keşfi
