Bir gün Süleyman aleyhisselam, bir karıncaya bir yıllık yiyeceğinin miktarını sorar. Karınca da: “Bir buğday tanesi yerim” diye cevap verir.
Cevabın doğru olup olmadığını kontrol etmek isteyen Süleyman aleyhisselam, karıncayı bir şişeye koyar. Yanına da bir buğday tanesi koyarak şişeyi kapatır. Ondan sonra da bir yıl bekler. Müddeti dolunca şişeyi açtığında bir de bakar ki karınca buğday tanesinin yarısını yemiş, yarısını da bırakmıştır. Bunun üzerine, Süleyman aleyhisselam karıncaya buğday tanesini tamamen neden yemediğini sorar. Karınca da:
“Daha önce benim yiyeceğimi Allah-u Zülcelal verirdi. Ben de O’na güvenerek, bir buğday tanesini tamam olarak yerdim. Çünkü O beni asla unutmaz ve ihmal etmezdi. Fakat bu işi sen üzerine alınca, doğrusu ‘nihayet bu aciz bir insandır’ diye sana pek güvenemedim. Belki beni unutup yiyeceğimi ihmal edebilirsin. O yüzden de bir yıllık yiyeceğimin yarısını yiyerek, diğer yarısını da ertesi yıla bıraktım’ diye cevap verdi.
