Bir gün Hz Yakub namaz kılardı. Hz Yusuf da kundağıyla yanıbaşında yatmakta idi. Namazda iken Hz Yusuf’a göz ucuyla baktı. Bunun üzerine derhal Hak Teala’dan nida geldi ve dedi ki:
-Ya Yakub! Benim huzurumda ibadet ederken Yusuf’u gönlüne getirir, gözünle bakarsın. İzzet ve celalim hakkı için sana ahirette edeceğimi dünyada yapacağım. Benden gayrısına bakan gözlerini onun firakıyla ağlamaktan kör edeceğim. Benden gayrıya nazar eden gönlünü de onun gam ve kederiyle dolduracağım.
Bir zaman geldi Hz Yakub, Hz Yusuf’u kaybetti. Ağlamaktan gözleri hastalıklı oldu. Hz Yusuf’u bulmadıkça gönlünün gam ve kederi seller gibi coştu, taştı. Nihayet bulduktan sonra sükünete erişebildi. Gece gündüz uyku ve huzuru bulamaz olmuştu.
Müzekkin Nüfus – Eşrefoğlu Rumi