Çaldıran Seferi sırasında, yeniçerilerin Eleşkirt Ova’sında ileri gitmemekte ayak diremeleri üzerine Yavuz Sultan Selim askere hitaben:
”Biz henüz kastettiğimiz yere varmadık, düşmanla karşılaşmadık. Dönmek ihtimali yoktur; hatta bunu düşünmek bile hayaldir. Biz katiyyen yolumuzdan dönmeyeceğiz; Ulu’l-emre (padişaha) itaat edenlerle kastettiğimiz yere kadar gideriz. Kalpleri zayıf olanlar, ailelerini düşünenler ve yol zahmetini bahane edenler, kendileri bilirler; dönerlerse din-i mübin yolundan dönerler. Eğer bahane düşmanın gelmediği ise düşman daha ileridedir. Er iseniz benimle beraber gelin; gelmezseniz ben tek başıma da giderim.”
diye atını ileriye sürünce yaptıklarına utanan yeniçeriler, padişahı takip etmişlerdir.
