Peygamberimizin ilk vefat eden erkek çocuğu Kasım’dır. Kasım vefat ettiği zaman 4 yaşında idi. Peygamberimiz: Kasım’ın vefatına o kadar üzüldü ki cenazesini götürürken Mekke dağlarından Kuaykıan dağına bakarak ”Ey Dağ! Bana olan şey, sana olsaydı, yıkılırdın!” dedi.

Kasım’ın acısı unutulmadan, Abdullah Tayyib (veya Tahir) de vefat etti. Hz Hatice, toprağa verdiği bu yavruları hakkında ”Ya Resulullah! Senden olan çocuklarım şimdi nerededir.” diye sordu. Peygamberimiz ”Cennettedirler!” dedi.

Müşrikler buna çok sevindiler. Peygamberimiz için ”Artık, Muhammed Ebterdir, nesli kesilmiştir.” dediler.

Bunun üzerine Yüce Allah, müşrikleri red, Peygamberimize teselli için, indirdiği Kevser süresinde şöyle buyurdu ”Doğrusu, biz, sana Kevseri vermişizdir. Öyle ise, Rabbın için Namaz kıl, kurban kes! Asıl Ebter: sana kin bağlıyandır!”

Hatemü’l Enbiya – Peygamberimizin Hayatı

Ebu Eyyub el-Ensari İslam’ın bu ilk İstanbul kuşatması sırasında rahatsızlandı. Sefer meşakkati ve yaşının bir hayli ileri olması da durumu ağırlaştırmıştı. Bazı kaynaklara göre sıtma olduğu sanılan hastalığı da ilerliyordu. Ordu komutanını çağırttı. Komutan çadıra girdiğinde yaklaşmasını istedi. Bir arzusu vardı. Gücünü toparlayarak son arzusunu fısıldadı. Kabrinin bu topraklarda olmasını istiyordu. Bu arzusunu da bir sahabiye yakışır şekilde, Hadis-i Şerif’le temellendiriyordu.

Peygamber Efendimiz, ”Konstantiniyye surları önünde salih bir zat defnolunacak,” diye buyurmuşlardı. Umut ediyorum o kişi ben olayım. Beni surlara doğru götürebildiğiniz en yakın yere defnedin. Bir gün bu şehri fethedecek ordunun kılıç seslerini atlarının kişnemelerini duyabileyeyim.

Kısa bir süre sonra bu büyük sahabi Hakk’ın rahmetine kavuşacaktır. Vasiyet yerine getirilmelidir. O gün İslam ordusu İstanbul surlarına yaklaşabildikçe yaklaşır. En uygun yerde hızlıca kabir kazılır ve Ebu Eyyub el-Ensari’nin naaşı buraya konularak üzeri örtülür. Ne kadar hızlı davranırlarsa davransınlar surların önünde cereyan eden bu hadise gözlerden kaçmamıştır. Romalılar şehir surlarının önüne bir kişinin defnedildiğini anlarlar. Durum hızla imparatora intikal eder. Doğu Roma imparatorunun İslam ordusunun kumandanına mesajı gecikmez, ”Surların önüne sizin için kıymetli bir zatı defnettiniz. Siz gittikten sonra cesedini çıkarıp vahşi hayvanlara atacağım!” diye.

Roma imparatorunun bu çirkin sözlerine, onun anlayacağı dilden cevap vermenin zamanı gelmiştir. İslam toplumları, tarihlerinde hiçbir zaman gayrimüslimlere kötü muamele yapmadıkları gibi topraklarında faaliyet gösteren mabetlerine de dokunmamışlardır. Fakat bu tehdide aynı üslupla cevap verilecektir,

”Eğer buraya defnettiğimiz zatın naaşına dokunursanız, topraklarımızdaki bütün mabetleriniz zarar görecektir.”

Ebu Eyyub el-Ensari’nin kabrine dokunulmaz. İslam orduları o seferde İstanbul’u alamazlar, çekilip giderler. Ancak hedefine kilitlenmiş, ölürken defnedilmeyi arzu ettiği mekanla bile hedefinden bir nebze şaşmamış bu büyük isim, muhteşem duruşuyla bize ders vermeye devam etmektedir.

Denilmiştir ki:

”Lanet olasıca şeytan, ömrü boyunca eşi benzeri görülmedik üç çığlık atmıştır. Allah’ın lanetine uğrayıp huzur-i ilahiden kovulduğunda; Hz Peygamber doğduğunda ve Fatiha Suresi indirildiğinde. Bu üçüncüsünde çığlık atması, besmele bu surede yer aldığı içindir.”

Abdulkadir Geylani – Kuran ve Hadis Sohbetleri

Nuh suresinin 15. ayetinde, Hz Nuh’un kavmine ”görmediniz mi, Allah yedi göğü nasıl tabakalar halinde yaratmış?” diye sorduğu bildirilir. Buradan da anlıyoruz ki o dönem, uzay en uzak köşeleri bile ileri bir teknikle gözlemlenebiliyor, incelenebiliyordu? Burada bizim için ayırım, bu soruyu Allah’ın değil, Hz Nuh’un soruyor olmasıdır. Eğer o kavim bu bilgilere sahip olmasaydı, onlar arasında böyle bir diyalog geçmezdi.

Eğer bu kadar ileri bir teknolojiye sahip idilerse -ki bu ayetten, bu anlaşılmaktadır- o halde, gökyüzündeki diğer topluluklarla bir iletişimleri olabilir miydi? Bu soru birçokları için garip gelebilir ama gökyüzünde insandan başka canlıların yaşadığı Kuran-ı Kerim ayetleriyle sabittir.

M.Ö. 300’lü yıllardan kalma Yahudi metni olan Hanok kitabında da 7’den 16. bölüme kadar Gözcülerden detaylıca bahsedilir. Bunlar Tevrat’ta Nefiller, Zorbalar, Devler ve Anaklar şeklinde karşımıza çıkan ve ”İnsan kızlarıyla evlenen Tanrı oğlulları” adlandırılan kişilerdir. Hanok kitabında, onların insan kızlarıyla evlendikten sonra dev çocukların doğduğu anlatılır. Gözcüler ve onların çocukları Tufan zamanına kadar dünyada terör estirmiştir. Bunlar Cennet’tan kovulmuş Şeytan’ın soyudur. Hz Adem’in ve Kabil’in soyu da onların arasındadır. Gözcüler, Hz Adem’in diğer oğlu Şit’in soyundan gelen insanlara çok büyük zulüm yapmıştır. Hanok kitabına göre, insanlara teknolojiyi ve astronomiyi de onlar öğretmiştir. Kur’an’da , Araf suresinin 27. ayetinde gözcülere işaret eder şekilde; ”Şeytan ve kabilesi sizi, onları göremeyeceğiniz yerden görür” denir.

Nuh’un Küresi

”Allah Teala, içinde peygamberler gibi amel eden on sekiz bin kişinin bulunduğu bir beldeyi topluca helak etmiştir” oradakiler 

”Ya Resulullah, bu nasıl olabilir?” diyerek şaşırdılar.

Efendimiz şöyle cevap verir: ‘‘Emri bi’l-ma’ruf nehyi ani’l münker (iyiliği tavsiye etmek ve kötülükten men etmek) yapmıyorlar ve Allah için buğzetmiyorlardı.” (El-Irakı Muğni, 2249)

İmam Gazali – Kalplerin Keşfi

Hz Peygamber (sav) Maiz b. Malik’i recmettiği zaman bir kişi yanındaki arkadaşına dedi ki: ‘Bu (Maiz), köpeğin ansızın ölmesi gibi öldü!’ Hz Peygamber, bu iki kişi beraberinde olduğu halde bir leşin yanından geçti ve o iki kişiye dedi ki:

Şu leşi parçalayıp yeyiniz!

Onlar ‘Ey Allah’ın Rasulu! Biz leş mi yiyelim? dediler. Hz Peygamber şöyle buyurdu:

İkinizin, müslüman kardeşinizin ölüsünden yemiş olduğunuz şey, bu leşten daha pis kokuyor.

İmam Gazali – Dilin Afetleri

Hz Musa dedi ki:

‘Yarab! Amel yönünden kullarından hangisi daha yararlıdır?’ Allah Teala

‘Yalan söylemeyen, kalbi fısk ve fücur taşımayan ve zina etmeyen kul’ dedi.

İmam Gazali – Dilin Afetleri